Isang mainit at kontrobersyal na eksena ang sumiklab sa Senado ngayong linggo, na agad nag-viral sa social media at nagdulot ng matinding debate sa publiko. Si Senador Rodante Marcoleta, kilala sa kanyang matapang at minsang matinding pananalita, ay muling nasa gitna ng atensyon—ngunit hindi dahil sa isang panukala o batas. Sa halip, ang dahilan ay ang kanyang pagpupumilit na gawing state witness ang mga diumano’y “diskaya”—mga kontratista at alegadong sangkot sa multi-bilyong piso na scam sa mga flood control projects.
Ang kilos ni Marcoleta ay nagdulot agad ng katanungan: bakit labis ang tiwala niya sa mga taong may direktang alegasyon ng katiwalian? Maraming mga tagapanood ng Senate hearing ang napansin na tila sinasadya niyang guluhin ang daloy ng imbestigasyon. Sa halip na ituon ang pansin sa paghahanap ng ebidensya at pagprotekta sa interes ng bayan, si Marcoleta ay nakipagdebate sa mga senador at nagtulak sa mga diskaya na magsalita, na nagbigay ng impresyon na siya’y nagpapabor sa mga alegadong kriminal.
Ayon sa mga saksi sa Senado, ang tensyon ay lumala nang magharap si Marcoleta at si Senador Panfilo Lacson, na kilala sa kanyang kakayahang mag-imbestiga at maghanap ng matibay na ebidensya. Habang si Lacson ay nakatuon sa katotohanan at dokumentadong ebidensya, tila si Marcoleta ay mas interesado sa kontrobersiya at drama. Maraming beses na nagtanong si Marcoleta sa mga diskaya ng tila may nakatagong agenda, at pinipilit niya silang magbigay ng testimonya na maaaring makasira sa ibang personalidad o proseso.
Ang mga “diskaya” na kanyang pinapaboran ay may direktang koneksyon sa mga proyekto ng DPWH, kung saan bilyon-bilyong piso ang nawala. Bagama’t ilan sa kanila ay nagsasalita ngayon, nananatiling matindi ang alinlangan sa kanilang kredibilidad. Maraming eksperto at lokal na opisyal, kabilang si Mayor Vico Sotto, ang nagpahayag na hindi dapat pagkatiwalaan ang mga diskaya dahil maaari nilang i-twist ang impormasyon upang protektahan ang kanilang sarili at pamilya. Ang kanilang mga pahayag tungkol sa tinaguriang “ghost projects” ay nagdagdag pa sa kawalang-katiyakan at nagpalala sa pangamba ng publiko.
Maraming political analysts ang nagtatanong kung ano talaga ang motibo ni Marcoleta. May mga haka-haka na ang kanyang pagpupumilit sa mga diskaya ay may tinututukan na target sa politika, at ilang panayam sa video ng Senado ay nagmumungkahi na maaaring si Pangulo Bongbong Marcos ang tinutukoy na potensyal na target. Ang mga diskaya, na kilalang top contractors ni PRRD noon at humakot ng bilyon-bilyong piso, ay tila ginamit bilang mga instrumento upang ipatupad ang isang mas malalim na plano, o “kpas,” ayon sa ilang ulat.
Ang aksyon ni Marcoleta ay nagdulot ng matinding galit sa publiko. Maraming mamamayan ang nagtatanong kung bakit isang senador ang nagtatanggol sa mga taong may direktang alegasyon ng katiwalian at patuloy na nagdudulot ng kawalan ng katarungan. Sa mata ng mga ordinaryong Pilipino, ang Senado ay dapat maging simbolo ng hustisya at transparency, ngunit ang pangyayaring ito ay nagpakita ng kabaligtaran—isang Senado na tila nahulog sa gulo at personal na agenda.
Habang patuloy ang Senate hearing, lumalabas na ang kilos ni Marcoleta ay maaaring magbukas ng mas maraming spekulasyon. Sino ba talaga ang nakikinabang sa kanyang aksyon? Ang publiko ngayon ay nananabik sa sagot. Habang maraming senador at eksperto ang nakatuon sa pagprotekta sa ebidensya at pagsusuri ng mga alegasyon, si Marcoleta ay tila naglalayong makakuha ng attention at manipulahin ang daloy ng hearing.
Sa kabilang banda, ang mga diskaya ay nananatiling sentro ng kontrobersiya. Marami sa kanila ay may malawak na kasaysayan ng koneksyon sa mga proyekto ng gobyerno, at ilan ay sinalakay na ng mga imbestigador dahil sa alegasyon ng katiwalian. Ang pagpupumilit ni Marcoleta na gawing state witness ang mga ito ay nagbukas ng tanong kung ang Senado ba ay tumutulong sa hustisya o sa pagtatakip sa katiwalian.
Samantala, ang publiko at media ay patuloy na nagbabantay sa bawat galaw ng hearing. Maraming tao ang nagtanong sa social media: ang Senado ba ay nagsisilbing tagapagtanggol ng bayan, o nagiging entablado lamang para sa personal na agenda ng ilang senador? Ang isyung ito ay nagdulot ng malalim na debate tungkol sa pananagutan, transparency, at katotohanan sa gobyerno.
Habang patuloy ang hearing, lumalabas na ang tension sa Senado ay hindi lamang tungkol sa isang proyekto o pera; ito rin ay salamin ng mas malawak na isyu sa politika sa Pilipinas. Ang aksyon ni Marcoleta ay nagpapakita kung paano maaaring magamit ang posisyon sa Senado upang manmanan at manipulahin ang testimonya, at kung paano ang politika ay maaaring maghalo sa proseso ng hustisya.
Sa huli, ang Senate hearing na ito ay hindi lamang tungkol sa bilyon-bilyong nawawalang piso. Ito rin ay kwento ng kapangyarihan, politika, at kung sino ang tunay na nakikinabang sa kaguluhan. Ang kilos ni Marcoleta ay nagdulot ng tensyon, galit, at pangamba sa publiko, at nagbukas ng maraming katanungan na hanggang ngayon ay nananatiling sagot: Sino ang tunay na target? At sino ang nakikinabang sa patuloy na kaguluhan sa Senado?
Ang Senado ay patuloy na pinanood ng mga Pilipino, habang ang bawat aksyon ni Marcoleta ay sinusuri hindi lamang sa konteksto ng hearing, kundi pati na rin sa moralidad, hustisya, at pananagutan sa bayan. Sa ganitong sitwasyon, malinaw na ang mga mata ng publiko ay nakatuon sa Senado, naghihintay ng sagot, at naniniwala na sa huli, ang katotohanan ay dapat lumabas, anuman ang kapangyarihan o impluwensya ng sinuman.
