Sa gitna ng katahimikan ng gabi, isang ama ang tuluyang bumigay sa sakit ng pagkawala ng anak. Hindi napigilan ni Kim Atienza, kilala ng marami bilang Kuya Kim, ang maging emosyonal habang sa unang pagkakataon ay isiniwalat niya sa publiko ang tunay na dahilan ng pagpanaw ng kanyang anak na si Eman Atienza — isang pamilyang matagal nang lumalaban sa isang lihim na sakit na ngayon lamang ibinunyag sa mundo.
Sa isang eksklusibong panayam, ibinahagi ni Kuya Kim ang matinding emosyon na matagal niyang itinago sa likod ng ngiti sa telebisyon. Ayon sa kanya, si Eman ay matagal nang nakikipaglaban sa isang seryosong karamdaman na unti-unting nagpapahina sa kanyang katawan. “Matagal na naming pinasan ito bilang pamilya,” ani Kuya Kim habang pinipigilan ang pagluha. “Ngunit ngayon ko lang nagawang magsalita. Ngayon ko lang kayang harapin.”
Ikinuwento ni Kuya Kim na ilang buwan nilang itinago sa publiko ang tunay na kondisyon ni Eman upang maprotektahan ito laban sa labis na atensyon at pressure ng media. “Ayokong makita ng anak ko na pinag-uusapan siya dahil sa sakit niya. Gusto kong manatili siyang masaya hanggang sa huling sandali,” dagdag pa niya.
Araw-araw daw ay puno ng pag-asa at ngiti ang bata kahit alam nitong mabigat ang kalagayan nito. “Wala ni minsang nagreklamo si Eman. Lagi niyang sinasabi sa akin, ‘Daddy, okay lang ako.’ Yun ang pinakamasakit marinig sa isang magulang—kapag ang anak mo mismo ang nagbibigay ng lakas sa’yo,” ani Kuya Kim na halos hindi na mapigilan ang pagpatak ng luha.
Sa mga huling sandali ni Eman, buo ang kanilang pamilya. Tahimik silang nagdarasal habang pinanonood ang dahan-dahang paghina ng paghinga ng bata. “Yun ang sandaling hindi ko kailanman malilimutan,” sabi ni Kuya Kim, habang nanginginig ang boses. “Sa bawat hinga niya, naroon ang tapang. Sa bawat luha ko, naroon ang pagmamahal.”
Hindi umano madali para sa isang magulang na tanggapin ang pagkawala ng anak, ngunit ayon kay Kuya Kim, tinuruan siya ni Eman ng tunay na kahulugan ng pananampalataya. “Natutunan ko sa anak ko na ang lakas ay hindi lang pisikal. Minsan, ito ay tahimik na pagtanggap—ang kakayahang ngumiti kahit may sakit,” dagdag pa niya.
Ibinahagi rin ni Kuya Kim na sa mga huling linggo ni Eman, madalas nitong banggitin na gusto niyang makitang masaya ang pamilya kahit wala na siya. “Sabi niya sa akin, ‘Daddy, kapag wala na ako, huwag kang malungkot. Gusto kong lagi kayong tumawa.’ Para bang siya pa ang nagpaalala sa amin na may buhay pa pagkatapos ng lahat.”
Ngayon, habang unti-unting bumabangon ang pamilya mula sa matinding kirot, nananatili si Eman sa kanilang mga alaala. “Hindi ko man siya makasama ngayon, alam kong kasama ko pa rin siya sa bawat ihip ng hangin, sa bawat liwanag ng araw. Si Eman ay mananatiling buhay sa puso naming pamilya,” pagtatapos ni Kuya Kim sa kanyang pahayag.
Sa huli, nanawagan siya sa lahat ng magulang na pahalagahan ang bawat sandali kasama ang kanilang mga anak. “Walang mas mahalaga sa mundong ito kundi ang oras na ginugol natin sa kanila. Ang kayamanan, karera, at kasikatan ay mawawala, pero ang alaala ng pagmamahal ng anak ay mananatili habang buhay.”
Ang kuwento ni Eman ay nagsilbing aral at paalala—na kahit sa gitna ng kasikatan, sa likod ng mga ngiti sa kamera, may mga labang hindi nakikita ng mundo. At sa bawat huling hinga, may isang kwento ng pag-ibig na mananatiling buhay magpakailanman.
