Tumaas ang respeto ko sa pangulo. Grabe, anong ginawa mo sa Cebu, Pangulong Bongbong Marcos? Dati, maraming lugar sa bansa—lalo na sa Cebu—ang galit at puno ng pagdududa sa kanyang pamumuno. Ngayon, unti-unting nabago ang pananaw ng mga tao. Mula sa galit, ngayon ay pagmamahal at pagtangkilik ang nararamdaman ng mga Cebuanos para sa pangulo.
Kinumusta ni Pangulong Marcos ang kondisyon ng mga pamilyang apektado ng lindol sa San Roque at Bagos City sa Cebu. Hindi siya basta-basta nagpunta para sa photo ops o media coverage. Kasama ang mga kalihim ng DPWH, DSWD, at Philippine Red Cross, tiniyak ng pangulo na ang bawat biktima ay may sapat na tirahan, pagkain, tubig, at maayos na mga pasilidad para sa kanilang pangangailangan. Hindi ito palabas, kundi tunay na malasakit.
Ang kakaibang bagay sa ginawa ng pangulo ay ang kanyang paulit-ulit na pagbisita sa Cebu—tatlong beses niyang bumalik sa lugar. Hindi para sa campaign o para sa publicity, kundi para personal na suriin kung nagagamit nang tama ang pondo ng bayan at kung sapat ang tulong na naibibigay sa mga nasalanta. Walang halong kintab o camera, puro concern lang. Ang ganitong uri ng pamumuno ang unti-unting nagbago sa saloobin ng mga dati’y kritiko.
Maraming Cebuanos ang dati ay malamig sa pangulo. Ilang beses siyang binatikos, ngunit patuloy pa rin siyang bumalik. Dahil dito, unti-unting nagbago ang hangin. Ang mga dating punong puno ng pagdududa na mata ay ngayo’y puno ng pag-asa at pagkaalang-alang. Ngayon, kapag binabanggit ang Pangulong Marcos sa Cebu, hindi na ito may halong galit, kundi may pagmamalaki. Hindi na siya itinuturing lamang bilang lider ng Marcos loyalists, kundi bilang pangulo ng bawat Pilipino.
Ang mensahe ay malinaw: bawat buhay ay mahalaga sa bagong Pilipinas. Hindi ito tungkol sa politikal na posisyon o pananatili sa kapangyarihan, kundi sa tunay na serbisyo sa tao. Sa kanyang tahimik ngunit matibay na kilos, ipinapakita ng pangulo ang prinsipyo ng tunay na pamumuno: ang hindi lamang iniisip ang sariling imahe, kundi ang kapakanan ng mamamayan, kahit hindi sila personal na sumusuporta sa iyo.
Ang pagbabago ng pananaw sa Cebu ay hindi aksidente. Isa itong halimbawa ng pamumuno na may integridad at malasakit. Ang bawat desisyon ni Pangulong Marcos ay nakatuon sa kapakanan ng tao, hindi sa propaganda o sa pampulitikang kapakinabangan. Sa bawat bumalik siya sa Cebu, pinatunayan niya na ang tunay na pamumuno ay may katapatan, dedikasyon, at malasakit sa kapwa.
Ngunit higit pa sa pamumuno ng tao, ang ganitong halimbawa ay nagtuturo ng mas malalim na aral. Sa Mark 10:45, sinasabi: “For even the Son of Man did not come to be served but to serve, and to give his life as a ransom for many.” Ang ating Panginoong Hesus ay ang tunay na sukatan ng pamumuno—hindi dumarating para paglingkuran, kundi upang maglingkod. Ang pamumuno ng pangulo ay nagiging makabuluhan at inspirasyon kapag sumusunod sa prinsipyong ito.
Ang kwento ng pagbabago sa Cebu ay hindi lamang tungkol sa pulitika. Isa rin itong paalala para sa bawat Pilipino: minsan, ang totoong pamumuno ay hindi nakikita sa salita o sa propaganda, kundi sa aksyon at gawa. Ang pagpapakita ng malasakit, pagsisigurado na ang mga pondo ng bayan ay tama ang paggamit, at ang pagbibigay ng serbisyo sa tao ay higit pa sa anumang politikal na panalo. Ang tunay na lider ay nagtatrabaho para sa lahat, kahit hindi siya pinupuri o minamahal ng lahat sa simula.
Sa gitna ng lahat ng ito, malinaw na ang respeto at tiwala ay nabuo hindi dahil sa pangako o posisyon, kundi sa patuloy at konkretong aksyon. Ang Pangulong Marcos ay nagpakita na ang dedikasyon sa serbisyo ay kayang baguhin ang pananaw ng tao, kahit sa mga dati’y punong-puno ng pagdududa. Ang kanyang mga hakbang ay nagsilbing halimbawa ng integridad, malasakit, at tunay na pamumuno—isang pamumuno na hindi naghahangad ng sarili nitong kapakinabangan, kundi kabutihan para sa lahat.
Para sa mga Pilipino na minsang nawalan ng tiwala sa mga lider o sa gobyerno, ang kwento ng Pangulong Marcos sa Cebu ay paalala: may mga lider na tunay na naglilingkod, may malasakit, at tapat sa tungkulin. At higit sa lahat, may gabay tayong makakamtan sa ating Panginoong Hesus, na nagtuturo ng tunay na pamumuno, kapayapaan, at awa. Ang pagsunod sa halimbawa ng ganitong pamumuno ay nagiging inspirasyon sa lahat na maging tapat, mapagkumbaba, at mapagmahal sa kapwa.
Sa bawat larawan ng mangiting bumabalik sa mga taga-Cebu, makikita ang epekto ng aksyon at malasakit ng pamumuno. Tumaas ang respeto sa pangulo hindi dahil sa salita, kundi dahil sa gawa. Ang lider na nagsusumikap at naglilingkod ay kayang baguhin ang puso ng mamamayan. Sa huli, ang tunay na pamumuno ay nagmumula sa gawa, malasakit, at dedikasyon—isang aral na dapat sundan ng bawat Pilipino.
At habang nagpapatuloy ang ating paglalakbay bilang bansa, huwag nating kalimutan na ang pinakamataas na halimbawa ng pamumuno ay si Hesus. Sa Kanya natin matutunan ang tunay na serbisyo, tunay na pagmamahal, at tunay na kapayapaan. Sa bawat hakbang ng ating mga lider, maging mapanuri tayo, ngunit kilalanin din ang gawa na nagdudulot ng kabutihan sa lahat. Sa ganitong paraan, ang bawat Pilipino ay natututo hindi lamang ng politika kundi ng tunay na kahulugan ng pamumuno at serbisyo.
