“Sir… please, huwag po…” iyon lang ang mga salitang naaalala ni Corporal Miro Alvarez bago siya tuluyang mawalan ng malay. Sa loob ng tahimik na kampo, isang lihim ang sumabog — lihim na yumanig sa buong Air Force at bumalot sa pangalan ng isang mataas na opisyal.
January 29, 2022. Maagang gumising ang mga sundalo sa San Fernando Airbase. Tahimik ang paligid, malamig ang simoy ng hangin, at tila isa lamang itong karaniwang araw sa kampo. Ngunit sa loob ng barracks, may isang bagay na hindi karaniwan.
Sa gilid ng bunk bed, nakaupo si Corporal Ramiro “Miro” Alvarez, 27 anyos. Pawisan, maputla, at hindi makatingin sa kahit sino. Paulit-ulit siyang tinanong ng kanyang roommate, “Pre, ayos ka lang ba?” Pero walang sagot. Panay iling lang, habang nanginginig ang kanyang mga kamay.
Nang makita siya ng kanilang commanding officer, agad siyang dinala sa infirmary. Doon, sa harap ng military nurse, tuluyan siyang napahagulgol at inamin ang isang bagay na hindi niya akalaing mangyayari — may nangyaring karumaldumal sa loob ng kampo, at isa sa mga opisyal ang gumawa nito.
ANG HUWARANG SUNDALO NA NAWASAK ANG DANGAL
Kilala si Miro bilang tahimik, masipag, at disididong sundalo. Tubong Iloilo, panganay sa limang magkakapatid. Anak ng jeepney driver at isang public school teacher. Pangarap niyang maging piloto, ngunit dahil sa hirap ng buhay, pinili niya munang pumasok sa serbisyo militar.
Noong 2019, natanggap siya sa Philippine Air Force. Sa loob ng kampo, siya ang laging unang bumabangon, unang nagluluto ng almusal, at huling natutulog matapos ang drills. Marami ang humahanga sa kanya — hindi dahil sa tapang, kundi sa kababaang-loob. Ngunit noong umagang iyon, ang dating mahinahon at matatag na sundalo ay napalitan ng isang taong puno ng takot at hiya.
ANG OPISYAL NA RESPETADO SA LABAS, NGUNIT MAY DILIM SA LOOB
Ang inirereklamo ni Miro: Major General Adriano Ibañez, 54 anyos. Tatlong dekada sa serbisyo. Sa labas ng kampo, huwarang ama, mabuting asawa, at madalas pang guest speaker sa mga okasyon ng gobyerno. Ngunit sa likod ng mga medalya, may mga bulung-bulungan — mga junior officer na biglang humihingi ng reassignment matapos mapatawag sa opisina niya. Wala pang nagsasalita noon. Hanggang sa lumantad si Miro.
ANG GABI NG KATAHIMIKAN AT TAKOT
Huling linggo ng Enero 2022. Tinawag si Miro sa quarters ni Major General Ibañez. Sabi raw, may kailangang pirmahan tungkol sa logistics report. Pagdating niya roon, tahimik ang paligid. Binigyan siya ng kape, pinaupo, at pinapirma ng ilang dokumento.
Una, maayos ang pag-uusap. Hanggang sa nagbago ang tono. May mga personal na tanong, mga biro na may halong malaswang kahulugan. Inalok siya ng alak. Nag-atubili si Miro, pero bilang mas mababang ranggo, mahirap tumanggi. Tinanggap niya. Ilang sandali pa, lumabo na ang kanyang paningin.
“Sir… anong ginagawa niyo po?” iyon ang huling salitang lumabas sa kanyang bibig bago siya mawalan ng lakas.
Sa katahimikan ng silid, ang tunog ng aircon at tibok ng puso lang niya ang naririnig. Hindi na siya makasigaw. Hindi na makagalaw. Doon nangyari ang bagay na labag sa kanyang kagustuhan.
ANG PAGBUBUNYAG
Kinabukasan, tulala si Miro. Hindi kumain, hindi pumasok. Nang tanungin ng mga kasama, wala siyang sagot. Hanggang sa tuluyan siyang dalhin sa infirmary, kung saan niya ibinuhos ang lahat ng sakit at hiya. Agad siyang sinamahan ng isang kaibigan upang magsumite ng confidential report sa legal office.
Pagkalipas ng ilang araw, nagsimula ang imbestigasyon. Unti-unting kumalat ang bulung-bulungan: “May nagreklamo raw kay General Ibañez.”
At sa lalong madaling panahon, lumitaw ang mga bagong testigo — isang dating aide at isang airfield technician — na nagsabing nakaranas din sila ng katulad na pang-aabuso.
Pareho ang istorya. Parehong lugar. Parehong taktika. Parehong taong sangkot.
ANG IMBESTIGASYON AT ANG TAKOT
February 20, 2022. Sa utos ng AFP Inspector General, inalis si Major General Ibañez sa puwesto at inilagay sa restrictive custody habang iniimbestigahan. Hindi ito agad ibinalita sa publiko. Ngunit sa loob ng kampo, halos lahat ay may ideya na kung sino ang tinutukoy.
Ilang gabi matapos iyon, nakatanggap si Miro ng tawag mula sa di-kilalang numero:
“Bawiin mo ang reklamo mo kung gusto mong mabuhay nang tahimik.”
Kasunod nito, may lalaking nakasunod sa kanya sa base — naka-helmet, nakamotor, at tila nagmamanman. Dahil dito, inilipat siya sa secured housing at binigyan ng dalawang bantay.
Pero hindi siya umatras. Sa halip, nagsumite siya ng karagdagang ulat, kalakip ang mga text messages at call logs ng pagbabanta at panunuhol. Isa itong patunay na hindi lang siya nilapastangan — tinangka pa siyang patahimikin.
ANG PAGLILITIS
Hunyo 2022, nagsimula ang paglilitis sa loob ng Fort Bonifacio. Mahigpit ang seguridad. Nasa dulo ng silid si Miro, tahimik, pero matatag. Sa kabilang dulo, si Major General Ibañez — walang ekspresyon, ngunit bakas sa mukha ang bigat ng kaso.
Ipinrisinta ng tribunal ang mga ebidensya:
Sinumpaang salaysay ng mga biktima
Medical report ni Miro na nagpapatunay ng trauma
Mga mensaheng naglalaman ng panunuhol at pagbabanta
Matapos ang ilang buwan ng pagdinig, Oktubre 2022, ipinahayag ng tribunal ang hatol:
Si Major General Adriano Ibañez ay napatunayang nagkasala sa ilalim ng Articles of War 96 at 97 — conduct unbecoming of an officer and conduct prejudicial to good order.
Pinatawan siya ng dishonorable discharge at ikinulong sa military detention habang hinihintay ang paglipat sa Civilian Court.
ANG HATOL NG HUKUMAN
Enero 2023. Binasa ng Regional Trial Court ng Batangas ang final sentencing:
18 taon para sa multiple acts of abuse
8 taon para sa grave coercion
5 taon para sa attempted bribery
31 taon sa kabuuan. Sa loob ng kulungan, iniwan siya ng kanyang asawa at lumipat sa Amerika kasama ang tatlong anak. Samantalang si Miro at ang iba pang biktima ay patuloy na tumatanggap ng psychological support mula sa AFP.
Sa huling panayam kay Miro, sinabi niya:
“Hindi ko hiniling na maging bayani. Gusto ko lang ipakita na kahit mahirap, may karapatan din kaming mga sundalo. Ang katahimikan ay hindi dapat maging takot — kundi sandata.”
Ang kasong ito ay nagpapaalala na walang sinuman — gaano man kataas — ang makakatakas sa batas ng tao at ng Diyos.
At sa huli, gaya ng sabi ni Miro:
“Ang ranggo ay hindi lisensya para maging halimaw.”
