Bigla na namang yumanig ang larangan ng pulitika matapos pumutok ang isang pasabog na akusasyon mula sa isang kilalang at matapang na kolumnista. Isang rebelasyon na, kung mapatutunayang totoo, ay maaaring maituring na isa sa pinakamalalaking iskandalo sa imprastruktura sa kasaysayan ng Cordillera — isang proyektong sinasabing nagkakahalaga ng ₱36 bilyon, ngunit hanggang ngayon ay balot ng katahimikan, takot, at pag-iwas.
Sa sentro ng usapin: ang rocknetting project sa Benguet — isang programang diumano’y para sa kaligtasan ng mga kalsadang bundok, ngunit ngayon ay binabatikos bilang overpriced, paulit-ulit, at ginawang gatasan ng iilang makapangyarihan.
Ayon sa mga pahayag ni Antonio “Tony” Montalvan II ng Vera Files, hindi raw ito basta teknikal na proyekto. “Hindi normal ang presyuhan,” ani niya. “At hindi rin normal ang katahimikan.”
Mas lalong naging mabigat ang akusasyon nang banggitin ni Montalvan ang umano’y koneksyon ng proyekto sa malalaking pangalan sa pulitika — kabilang na raw sina Cong. Eric Yap at Paolo “Pulong” Duterte. Isang paratang na agad nagdulot ng tensyon, dahil kapag binanggit ang mga pangalang ito, karaniwan ay kasunod ang takot… at pananahimik.
Ngunit ang mas nakakabigla: alam daw ito ni Baguio City Mayor Benjamin Magalong — matagal na. Ayon sa kolumnista, noong 2022 pa umano ay may mga impormasyong ibinahagi si Magalong tungkol sa tunay na mga sangkot. Tatlong taon na ang lumipas. Tatlong taon ng proyekto. Tatlong taon ng bilyong pisong pondo. Ngunit wala pa ring malinaw na imbestigasyon.
Dito nagsisimula ang tunay na drama.
Kung alam ni Mayor Magalong, bakit siya nanahimik?
Takot ba? Proteksyon ba? O bahagi ng mas malalim na larong pulitikal?
May mga nagsasabing bilang isang dating heneral at kilalang anti-corruption figure, imposibleng hindi niya alam ang bigat ng katahimikan. Ngunit ayon sa mga kritiko, mas mabigat ang tanong: Kapag alam mo ang katiwalian at pinili mong manahimik, bahagi ka pa rin ba ng problema?
Dagdag pa ni Montalvan, noong panahon na si Eric Yap ay Deputy Speaker ng Kamara (2020–2022), doon umano nagsimulang bumuhos ang mga proyekto sa Benguet. Isang lalawigang hindi niya pinagmulan, ngunit kalaunan ay kanyang tinakbuhan at pinanalunan bilang kongresista noong 2022. Para sa mga nagmamasid, ito raw ay hindi simpleng political luck — kundi bunga ng malalakas na koneksyon sa itaas.
Mas lalong naging kontrobersyal ang pahayag na si dating Pangulong Duterte mismo umano ang pumili ng district engineer sa Benguet — isang hakbang na, ayon sa mga eksperto, ay kritikal sa pagkontrol ng proyekto, pondo, at implementasyon. Sa madaling salita: kontrolado ang daloy ng pera, at kontrolado rin ang katahimikan.
Ngunit kung kontrolado ang sistema, sino ang may hawak ng katotohanan?
Isang ulat din mula sa Philippine Star ang muling nagpainit sa isyu. Ayon dito, may mga pulitikong kumukuha umano ng hanggang 70% kickback mula sa rocknetting at slope protection projects. Nakapangingilabot ang bilang. Mas nakapangingilabot ang posibilidad na ang impormasyong ito ay mula rin umano kay Magalong mismo.
Kung gayon, bakit tila umatras ang dating nagsasalita?
Ayon sa kolumnista, may kapalit ang tatlong taong katahimikan — at iyon ay proteksyon. Proteksyon sa mga pangalan. Proteksyon sa sistema. Proteksyon sa kapangyarihan. Ngunit sa mata ng publiko, ang tatlong taong iyon ay tila tatlong taon ng pagtatakip.
Ngayon, habang unti-unting lumalabas ang mga piraso ng kwento, lalong lumilinaw ang masakit na tanong:
Kung walang kumikilos, sino ang mas may kasalanan — ang gumagawa ng mali, o ang nananahimik kahit alam ang totoo?
Sa gitna ng mga akusasyon, depensa, at pag-iwas, ang taong-bayan ang naiipit. Ang mga kalsadang dapat sana’y ligtas, naging simbolo ng posibleng katiwalian. Ang mga batong dapat humaharang sa landslide, tila naging lapida ng katotohanan.
At habang nagbabanggaan ang mga pangalan, posisyon, at interes, may mas malalim na tanong na sumisigaw mula sa likod ng ingay: Nasaan ang hustisya?
Sa gitna ng lahat ng ito, may mga naniniwalang hindi kayang ibigay ng sistemang politikal ang ganap na katotohanan. Na ang hustisya ng tao ay madaling matabunan ng kapangyarihan. Ngunit paalala ng ilan, may isang hustisyang hindi kayang patahimikin — ang hustisyang higit sa posisyon at pera.
Habang patuloy ang pananahimik ng mga inaakusahan at ang pag-iwas ng mga dapat magsalita, isang bagay ang malinaw: hindi na basta tsismis ang usapin. Isa na itong hamon sa konsensya ng bayan.
Ang tanong ngayon:
Magpapatuloy ba ang katahimikan?
O ito na ang simula ng pagbagsak ng pader na matagal nang itinayo upang ikubli ang katotohanan?
Sa huli, maaaring mabagal ang hustisya — ngunit ayon sa kasaysayan, hindi ito tuluyang nawawala. At kapag dumating ang araw na iyon, hindi na sapat ang pananahimik upang iligtas ang sinuman.
