Isang malungkot at nakakagulat na araw para sa industriya ng libangan — ang aktor na minsang kumislap sa dekada ’80, ngayon ay pumanaw na sa katahimikan ng California.
Isang araw ng dalamhati, isang huling eksena.
Ang balitang bumalot sa social media noong Oktubre 26, 2025, ay nag-iwan ng bigat sa puso ng mga Pilipinong lumaki sa panonood sa kanya sa pelikula. Pumanaw na si Patrick de la Rosa, dating matinee idol ng dekada ’80 at kilalang “Regal Baby” ng Mother Lily Monteverde. Siya ay 64 taong gulang.
Mula sa Calapan City, Oriental Mindoro, hanggang sa mga ilaw ng showbiz at sa huli’y tahimik na buhay sa California, ang kwento ni Patrick ay tila isang pelikulang puno ng tagumpay, luha, at mga lihim na pagsubok — isang kwento ng isang lalaking minsang sinamba ng masa, ngunit sa huli, pinili ang katahimikan kaysa karangyaan.
ANG ANUNSYO NA NAGPATAHIMIK SA MARAMI
Ang asawa ni Patrick na si Arne Bella de la Rosa ang unang nagbahagi ng nakakadurog na balita sa Facebook.
“May matinding kalungkutan na ipinapahayag ko ang pagpanaw ng aking minamahal na asawa, si Patrick de la Rosa, 64 taong gulang, kahapon Oktubre 26, 2025, sa ganap na 5:25 ng umaga sa Adventist Hospital, Bakersfield, California. Maaalala siya dahil sa kanyang walang humpay na pagmamahal, lakas, at habag. Ang kanyang alaala ay mananatili magpakailanman sa aming mga puso.”
Kasabay nito, ang kapatid niyang si Marlon Gilbert de la Rosa ay nagbigay ng emosyonal na mensahe:
“Magpahinga ka na, Patrick. Wala nang sakit, tol. Hindi ka lang kapatid ko, kundi matalik kong kaibigan. Salamat sa lahat ng alaala, sa tawanan, sa mga luha. Nandiyan ka palagi sa bawat tagumpay at kabiguan. Mahal kita, kapatid.”
Sa mga linyang ito, naramdaman ng mga tagahanga ang bigat ng pagkawala. Ang mga alaalang iniwan ni Patrick sa pelikula at sa buhay ng mga nakakilala sa kanya ay tila mga eksenang hindi kailanman malilimutan.
MULA SA PROBINSYANG BINATA HANGGANG SA BITUIN NG SHOWBIZ
Si Perfecto “Patrick” de la Rosa ay isinilang noong Hulyo 13, 1961, sa Calapan City, Oriental Mindoro. Lumaki siya sa isang tahanang puno ng disiplina — ang kanyang ama ay isang sundalo na may matinding pangarap na maging engineer ang anak. Ngunit iba ang direksyong tinahak ng tadhana.
Isang toothpaste commercial noong 1983 ang nagbukas ng pinto ng kanyang kapalaran. Napansin siya ni Mother Lily Monteverde, ang “Regal Mother” ng Philippine cinema. At sa mismong St. Patrick’s Day, Marso 17, 1983, bininyagan siya bilang Patrick — isang pangalan na kalaunang magiging simbolo ng karisma, tapang, at talento.
Sa loob ng ilang taon, pinatunayan niyang karapat-dapat siya sa titulong matinee idol. Lumabas siya sa mga pelikulang “Uhaw sa Pag-ibig,” “Sinner or Saint,” “Harot,” “Climax,” “White Slavery,” at “Kiri.” Mula sa pagiging baguhan, mabilis siyang umangat at tinanghal bilang isa sa mga pinakamasayang mukha ng dekada ’80.
“Hindi ko talaga pangarap maging artista,” minsan niyang sinabi sa isang panayam. “Pero minsan, ang tadhana mismo ang gumagawa ng script para sa’yo.”
Ang kanyang breakthrough film na “The Shame,” sa direksyon ni Elwood Perez, ang nagdala sa kanya sa rurok ng kasikatan. Sa murang edad na 19, tinutukan niya ang pag-arte sa ilalim ng mga mahuhusay na acting coaches, at nagbunga ito ng tagumpay — nag-number one ang pelikula sa takilya at tinalo pa ang pelikula ni Sharon Cuneta na “To Love Again.”
ANG TRANSISYON MULA SHOWBIZ PATUNGONG PULITIKA
Ngunit hindi panghabang-buhay ang ningning ng entablado. Pagsapit ng dekada ’90, unti-unting lumayo si Patrick sa spotlight at pumasok sa pulitika sa kanyang lalawigan sa Oriental Mindoro, kung saan nagsilbi siya bilang Board Member ng unang distrito.
Sa kabila ng mga hamon ng politika, pinuri si Patrick sa kanyang malasakit sa mga Mindoreño. Sa mga proyekto at inisyatibong kanyang itinaguyod, pinatunayan niyang ang dating artista ay maaari ring maging tapat na lingkod bayan.
Gayunman, tulad ng bawat pelikula, may mga eksenang puno ng unos. Naranasan ni Patrick ang mga kontrobersya, intriga, at mga hamon sa kanyang reputasyon. Ngunit sa halip na sumuko, pinili niyang manahimik at magpatuloy sa tahimik na serbisyo.
“Ang totoo, mas mahirap maging totoo kaysa magpanggap,” minsan niyang binanggit. “Kaya pinili kong manahimik kaysa makipagtalo.”
ANG KATAHIMIKAN SA CALIFORNIA
Noong 2007, tuluyan nang nagpaalam si Patrick sa showbiz at sa politika. Lumipat siya sa Estados Unidos, kung saan namuhay ng simple at masaya kasama ang kanyang pamilya. Sa halip na camera at script, negosyo at ehersisyo ang kanyang pinagkakaabalahan.
Ayon sa isang panayam noong Abril 2025, ibinahagi ni Patrick ang sekreto ng kanyang kalusugan at kasiyahan:
“I stopped chasing fame. I started chasing peace.”
Dito niya natagpuan ang tunay na kapayapaan — malayo sa ingay ng showbiz, ngunit malapit sa puso ng mga nagmamahal sa kanya.
ANG HULING PAMAMAALAM NG ISANG ALAMAT
Matapos pumanaw, bumuhos ang pakikiramay mula sa mga dating katrabaho, kaibigan, at lokal na pamahalaan. Sa opisyal na pahayag ng Pamahalaang Panlalawigan ng Oriental Mindoro, sinabi nila:
“Maraming salamat, Board Member Patrick de la Rosa, sa iyong tapat na paglilingkod at sa mga ala-alang iniwan mo sa mga Mindoreño. Magpahinga ka na sa kapayapaan.”
Para sa marami, si Patrick ay hindi lamang artista o politiko — siya ay isang kuya, kaibigan, at inspirasyon. Isang taong bumagsak, bumangon, at sa huli ay natagpuan ang tahimik na tagumpay sa katahimikan ng Amerika.
ISANG BUHAY NA PUNO NG ARAL
Ang buhay ni Patrick de la Rosa ay kwento ng isang taong minahal ng masa, sinubok ng panahon, ngunit hindi kailanman tinalo ng pagsubok. Mula sa mga pelikula ng kabataan hanggang sa mga aral ng katandaan, ipinakita niyang ang tagumpay ay hindi nasusukat sa kasikatan, kundi sa kapayapaan ng loob.
“Hindi ko pinagsisihan na iniwan ko ang showbiz,” ang huling sinabi ni Patrick sa isang panayam. “Masaya ako. At sa wakas, payapa.”
Patrick de la Rosa (1961–2025) — isang bituin na minsang kumislap sa kalangitan ng pelikulang Pilipino, at ngayon ay nagliliwanag sa katahimikan ng walang hanggan.
